Koh Phi Phi
6 april 2016 - Ko Phi Phi Don, Thailand
Koh Phi Phi, Go Bamboo
Zondag 27 maart
Nadat we chagrijnig het beetje belasting hadden betaald om Koh Phi Phi op te mogen komen, liepen we met onze backpacks op door de bloedhete straatjes van het eiland heen. We trokken direct de conclusie dat dit een heel schattig dorpje was dankzij alle kleine straatjes met winkeltjes en restaurantjes. Ons hostel lag aan het strand en daarom was het best een klus om met je backpack in 37 graden het strand over te strompelen. Toen we bij ons hostel kwamen zagen we in onze ooghoeken Tatiana, het Belgische meisje die we van Kho Phi Phi kenden, zitten. We gingen eerst naar onze tien persoonskamer om onze spullen te dumpen. Toen we hier even van onze Wi-Fi gebruikmaakten, zag Nika op Facebook dat Tatiana jarig was. Dus gingen we naar haar toe en feliciteerde haar. Ze vertelden een aantal dingen over het eiland, met name dat ze niet onder de indruk was en dat ze het strand lelijk vond wanneer het eb werd. De uitgehongerde Nika en ik gingen bij haar aan tafel wat eten: ik at mijn eerste spaghetti wat tot mijn teleurstelling veelste weinig was en Nika at een kip sandwich. Na een uur vertrok Tatiana alweer. Zij ging namelijk naar Bangkok om vervolgens door te reizen naar Vietnam. Ons wederzien was dus kort maar krachtig.
Na ons middagmaal hebben Nika en ik een tijd door de kleine straatjes van Koh Phi Phi gelopen. Daar vonden we een leuk restaurant waar we 's avonds lekker gegeten hebben. Ik zoals wel vaker een green curry en Nika een pizza.
's Avonds zijn we op de ligkussens voor ons hostel gaan zitten. Hier genoten we van de zon die verdween achter een berg van het eilandje. Vervolgens genoten we van de roze lucht die verscheen. Ook vonden Nika en ik dat de zee prachtig was wanneer het voor vrijwel 50 meter droog lag door de eb en de boten opeens allemaal in het zand lagen. Na dit geschenk van onze aarde besloten Nika en Ik vroeg te gaan slapen.
Maandag 28 maart
Na ergens te hebben ontbeten, gingen Nika en ik naar het strand. Hier gingen we even lekker liggen, maar dat gaven we al na een halfuurtje op, omdat je in de fik vliegt wanneer je in Thailand probeert te zonnen. Dus gingen we naar onze kamer met airco waar we een siësta hielden. We waren niet de enige, want vrijwel iedereen van onze kamer lag verlamt door de hitte in bed.
's Avonds gingen we in een schattig klein restaurantje op de hoofdstraat eten. Het eten was heerlijk en de bediening bestond uit hele lieve en toch wat klunzige meisjes. Ja, het was vrijwel meteen duidelijk dat dit ons favoriete restaurantje werd. Of zoals Fabio zou willen horen: mijn lievelings.
Na weer een hele tijd op het strand voor ons hostel te hebben gezeten, zijn Nika en ik nieuwsgierig over het strand gelopen om te kijken hoe het nachtleven hier was. Helemaal aan het einde van het strand was de bar Slinky. Hier vonden we de muziek erg leuk en konden we op het strand dansen. Dit was zeker een geslaagde avond.
Dinsdag 29 maart
Deze morgen aten we bij ons favoriete restaurantje. Ik nam vers fruit en een pancake. Nika nam kip met sla. Hierna gingen we kijken of we naar Maya Beach konden: een heel mooi strandje waar de bekende film The Beach is opgenomen. Dat kon echter alleen met een veelste dure privé boot. Dus besloten we op een snorkeltoer te gaan die langs Maya Beach kwam, ookal hadden we eigenlijk niet zo'n zin om te snorkelen. Bij het boeken van deze toer kregen we een klembord met een papiertje met alle informatie erop in onze handen gedrukt. Na even te hebben gekeken, kwam ik erachter dat er achter het papiertje nog een papiertje zat, dus probeerde nieuwsgierige Noémi eronder te kijken. Tot mijn grote schrik begon het informatie wijf (ja zo mag ze wel genoemd worden) tegen me te schreeuwen dat ik dat niet mocht doen. Snel legde ik het klembord terug en we boekten de snorkeltoer.
Even later kregen we weer eens een sticker en verzamelden we op de pier. We zaten samen op de boot met twee Nederlandse meisjes, Amber en Yara, dat werd natuurlijk al gauw heel gezellig. Na met z'n allen op een klein bootje te zijn gepropt, vertrokken we naar de eerste stop: monkey beach. Hier waren heel veel aapjes die zich in de bomen begaven. Totdat één plotseling op eén van de boten sprong, een fles pakte, deze behendig opende en vervolgens in één teug leegdronk. Toen de aap op een andere boot zat, gingen wij onze boot weer op. Net op onze boot aankomend, was de aap hier ook weer en plotseling zat hij recht naast Nika en keek haar even aan. Gelukkig werd de aap hierna van de boot verjaagd en hij zwom terug naar het eilandje.
De tweede stop was bij een rotswand waarin allemaal stijgers stonden en waar ook afval lag. Dat zag er heel eng uit en dus grapte we met de Nederlanders dat hier alle criminelen van Koh Phi Phi werden weggestopt. Yara vroeg nog aan de toergids wat we nu eigenlijk zagen, maar hier kreeg ze het volgende antwoord op: 'I don't know.' Dus hadden we weer even iets om keihard om te kunnen lachen: een gids die niet weet wat hij zijn groep laat zien...
De derde stop bevond zich in een kleine baai. Zo'n ontzettend mooie baai hadden Nika en ik nog nooit gezien. De boot stopte hier midden op het water en we mochten eruit om te zwemmen. Hier dreven Nika en ik een tijdje op het water: verliefd op de baai en het glasheldere water.
De vierde stop was bij Maya Beach waar we mochten snorkelen. Nika was de eerste die met snorkel het water inging, al snel volgden anderen. Ik had geen zin om weer nat te worden, dus besteedde ik mijn tijd aan het overtuigen van Amber dat snorkelen heel gaaf is, ook al ben je bang voor vissen. Dat lukte en even later lag ook zij in het water. Na het snorkelen legde de boot bij Maya Beacb aan. Hier konden we het beroemde strand op voor 200 bath per persoon. Niemand had echter zin om voor zoveel geld een uurtje op een met schaduw bedekt strand te gaan zitten. Dus bleef iedereen een uur op de boot, wachtend op het gezin die het wel het geld waard vond. In dit uur hebben we wel heel veel gelachen, omdat de situatie eigenlijk zo belachelijk was. Daar zaten we dan met een grote groep op een klein bootje, wachtend tot we weer verder konden. Een jongen ging nog in de zee naast de boot staan, maar ook dit mocht niet als hij niet zou betalen. Het uur ging gelukkig vrij snel voorbij en dus konden we naar de laatste stop die midden op zee was.
Daar zouden we genieten van een zonsondergang. Maar in plaats daarvan stresste Amber en Yara, omdat ze zo nodig moesten plassen en lachten we ons met z'n vieren dood, omdat de jongens voortdurend het water in sprongen, ons en de boot nat maakten en niet stil konden zitten. Toen de zon bijna onderging, vaarden we terug. Best vreemd, aangezien we daar juist gestopt waren voor de zonsondergang. Op de terugweg spraken Nika en Ik met Amber en Yara af dat we die avond samen met ze zouden uitgaan.
Dus dronken we 's avonds met Amber en Yara een drankje en maakten wilde plannen. Na onze drankjes lieten we samen met Amber een kleine bamboo tattoo zetten. Daarna gingen we naar Slinky toe. Daar kreeg Amber een onenigheid met de barvrouw, want die had niet genoeg wisselgeld teruggegeven. De barvrouw begreep dit echter niet goed en werd ontzettend boos, waarbij ze Amber's hoofd tegen de bar aansloeg. Dat was toch wel een heel vreemd tafereel. Conclusie: Amber kreeg duidelijk niet haar wisselgeld terug.
Woensdag 30 maart
Deze ochtend besloten Nika en ik dat we nog een nacht wilden bijboeken in ons hostel. Helaas waren alle dorms al vol en konden we alleen een duurdere privé kamer boeken. Nika en ik hadden echter geen zin om met onze backpacks te gaan sjouwen, dus boekten we voor een keertje een duurdere kamer. In de privé kamer aangekomen keken we onze ogen uit: een eigen handdoek, echte dekbedden, shampoo en conditioner, een eigen badkamer en een spiegel in de kamer. Tevreden concludeerden we dat het goed en bijzonder was dat we zo ontzettend blij waren met eigenlik zo'n simpele kamer. Hierna zaten we bij ons favoriete restaurantje en aten ons favoriete ontbijt. Hier hebben we nog een hele tijd niks zitten doen. Een groot deel van de middag hebben we in onze privé kamer doorgebracht. Nika genoot van een hele lange douche en ik genoot liggend van de keiharde muziek die we hadden opgezet. Die avond gingen we weer uit bij Slinky. Deze keer helaas zonder Amber en Yara, want die waren blijkbaar nog kapot van de vorige avond.
Donderdag 31 maart
Na ons ontbijt bij onze favo boekten we een boot naar Krabi voor die middag nog. Ook boekten we een hostel in Krabi voor die nacht. Hier maakten we echter een fout, want we dachten dat het 1 april was, maar het was 31 maart. Dus zouden we de eerste nacht in Krabi geen slaapplek hebben, want voor de nacht van 31 maart was het hostel al volgeboekt. Daarom bleven we nog één nachtje in Koh Phi Phi en verplaatsten de bootticket naar de dag erna. Dit deden we bij het informatie wijf waar we ook de snorkeltoer hadden geboekt. Met een boze blik veranderde ze de datum van onze bootticket. Zo... dat was ook weer geregeld. We boekten een nacht in het meest goedkope hostel wat we op Koh Phi Phi hadden gezien en kregen ook meteen te weten waarom dat zo goedkoop was. De staf kon geen Engels en was onaardig, er was geen airco, we moesten zelf ons bed opmaken en de deur kon niet op slot. De backpackers waren hier gelukkig wel heel aardig. Toen we ook onze backpacks hier naartoe hadden gebracht, besloten we te gaan douchen. Op het moment dat ik bij de douches aankwam, waren ze allemaal bezet. Dus ging ik nog even naar beneden om vaseline te halen voor op mijn tattoo. Toen ik terugliep naar de douches sneakte er met iemand voor mij en nam de douche in die net vrij was gekomen. Dus klaagde ik tegen Nika dat ik niet tegen dit soort onrecht kon. Toen even later de volgende douche openging en het meisje in het Nederlands tegen me zei dat ik erin kon, schaamde ik me toch een beetje. Niet meer klagen dus, ook niet in het Nederlands! De douches waren echter geweldig. Eindelijk stonden we onder stromend ZOET water. Dat was bij ons vorige hostel niet zo. Dan kwam je de zee uit en mocht je je vervolgens douchen met zout water.
Na onze douche gingen we avondeten bij Papaya, die was aangeraden door een dikke Amerikaan die duiktoers probeerde te verkopen. Het was een goeie tip, want hier at ik mijn lekkerste curry ooit; een Pangean curry wel te verstaan.
Na ons feestmaal gingen we naar het strand bij ons oude hostel om nog een keer van de geweldige lucht te genieten die te zien was na de zonsondergang achter de berg van het eilandje.
Ook de laatste avond gingen we uit. Hier kwamen we een Nederlander van ons hostel tegen: Mathijs uit (Ja Dees en Mark!) Alphen aan de Rhijn. Hier hebben we lang mee gepraat en ook gedanst, samen met nog een jarige Thai, een Oostenrijker en een lachwekkende Engelse jongeman. Laat die nacht zijn Nika en ik samen met Mathijs terug naar het hostel gegaan. Hier hebben we nog tot half zes 's ochtends zitten lachen om allerlei stomme grapjes.
Vrijdag 1 april
De volgende ochtend waren Nika en ik toch best wel moe. Dus ontbeten we bij onze favoriete restaurantje om vervolgens bij ons hostel te hangen en te wachten tot we naar onze boot konden. Hier zeiden we nog gedag tegen Mathijs en daarna gingen we naar de pier. Bij de pier dronken we nog wat en ik genoot van een lekkere uiensoep. Die was wel lekker, maar de uiensoep thuis is toch echt heel veel lekkerder hoor papa en mama ♡.
Na een sticker te hebben gekregen vertrokken we met de boot. Hier sliepen we een beetje bij. Na de boot werden we met de mini fan bij ons hostel in Krabi afgezet.
En dat was alweer het laatste eiland van Thailand voor ons.
Zondag 27 maart
Nadat we chagrijnig het beetje belasting hadden betaald om Koh Phi Phi op te mogen komen, liepen we met onze backpacks op door de bloedhete straatjes van het eiland heen. We trokken direct de conclusie dat dit een heel schattig dorpje was dankzij alle kleine straatjes met winkeltjes en restaurantjes. Ons hostel lag aan het strand en daarom was het best een klus om met je backpack in 37 graden het strand over te strompelen. Toen we bij ons hostel kwamen zagen we in onze ooghoeken Tatiana, het Belgische meisje die we van Kho Phi Phi kenden, zitten. We gingen eerst naar onze tien persoonskamer om onze spullen te dumpen. Toen we hier even van onze Wi-Fi gebruikmaakten, zag Nika op Facebook dat Tatiana jarig was. Dus gingen we naar haar toe en feliciteerde haar. Ze vertelden een aantal dingen over het eiland, met name dat ze niet onder de indruk was en dat ze het strand lelijk vond wanneer het eb werd. De uitgehongerde Nika en ik gingen bij haar aan tafel wat eten: ik at mijn eerste spaghetti wat tot mijn teleurstelling veelste weinig was en Nika at een kip sandwich. Na een uur vertrok Tatiana alweer. Zij ging namelijk naar Bangkok om vervolgens door te reizen naar Vietnam. Ons wederzien was dus kort maar krachtig.
Na ons middagmaal hebben Nika en ik een tijd door de kleine straatjes van Koh Phi Phi gelopen. Daar vonden we een leuk restaurant waar we 's avonds lekker gegeten hebben. Ik zoals wel vaker een green curry en Nika een pizza.
's Avonds zijn we op de ligkussens voor ons hostel gaan zitten. Hier genoten we van de zon die verdween achter een berg van het eilandje. Vervolgens genoten we van de roze lucht die verscheen. Ook vonden Nika en ik dat de zee prachtig was wanneer het voor vrijwel 50 meter droog lag door de eb en de boten opeens allemaal in het zand lagen. Na dit geschenk van onze aarde besloten Nika en Ik vroeg te gaan slapen.
Maandag 28 maart
Na ergens te hebben ontbeten, gingen Nika en ik naar het strand. Hier gingen we even lekker liggen, maar dat gaven we al na een halfuurtje op, omdat je in de fik vliegt wanneer je in Thailand probeert te zonnen. Dus gingen we naar onze kamer met airco waar we een siësta hielden. We waren niet de enige, want vrijwel iedereen van onze kamer lag verlamt door de hitte in bed.
's Avonds gingen we in een schattig klein restaurantje op de hoofdstraat eten. Het eten was heerlijk en de bediening bestond uit hele lieve en toch wat klunzige meisjes. Ja, het was vrijwel meteen duidelijk dat dit ons favoriete restaurantje werd. Of zoals Fabio zou willen horen: mijn lievelings.
Na weer een hele tijd op het strand voor ons hostel te hebben gezeten, zijn Nika en ik nieuwsgierig over het strand gelopen om te kijken hoe het nachtleven hier was. Helemaal aan het einde van het strand was de bar Slinky. Hier vonden we de muziek erg leuk en konden we op het strand dansen. Dit was zeker een geslaagde avond.
Dinsdag 29 maart
Deze morgen aten we bij ons favoriete restaurantje. Ik nam vers fruit en een pancake. Nika nam kip met sla. Hierna gingen we kijken of we naar Maya Beach konden: een heel mooi strandje waar de bekende film The Beach is opgenomen. Dat kon echter alleen met een veelste dure privé boot. Dus besloten we op een snorkeltoer te gaan die langs Maya Beach kwam, ookal hadden we eigenlijk niet zo'n zin om te snorkelen. Bij het boeken van deze toer kregen we een klembord met een papiertje met alle informatie erop in onze handen gedrukt. Na even te hebben gekeken, kwam ik erachter dat er achter het papiertje nog een papiertje zat, dus probeerde nieuwsgierige Noémi eronder te kijken. Tot mijn grote schrik begon het informatie wijf (ja zo mag ze wel genoemd worden) tegen me te schreeuwen dat ik dat niet mocht doen. Snel legde ik het klembord terug en we boekten de snorkeltoer.
Even later kregen we weer eens een sticker en verzamelden we op de pier. We zaten samen op de boot met twee Nederlandse meisjes, Amber en Yara, dat werd natuurlijk al gauw heel gezellig. Na met z'n allen op een klein bootje te zijn gepropt, vertrokken we naar de eerste stop: monkey beach. Hier waren heel veel aapjes die zich in de bomen begaven. Totdat één plotseling op eén van de boten sprong, een fles pakte, deze behendig opende en vervolgens in één teug leegdronk. Toen de aap op een andere boot zat, gingen wij onze boot weer op. Net op onze boot aankomend, was de aap hier ook weer en plotseling zat hij recht naast Nika en keek haar even aan. Gelukkig werd de aap hierna van de boot verjaagd en hij zwom terug naar het eilandje.
De tweede stop was bij een rotswand waarin allemaal stijgers stonden en waar ook afval lag. Dat zag er heel eng uit en dus grapte we met de Nederlanders dat hier alle criminelen van Koh Phi Phi werden weggestopt. Yara vroeg nog aan de toergids wat we nu eigenlijk zagen, maar hier kreeg ze het volgende antwoord op: 'I don't know.' Dus hadden we weer even iets om keihard om te kunnen lachen: een gids die niet weet wat hij zijn groep laat zien...
De derde stop bevond zich in een kleine baai. Zo'n ontzettend mooie baai hadden Nika en ik nog nooit gezien. De boot stopte hier midden op het water en we mochten eruit om te zwemmen. Hier dreven Nika en ik een tijdje op het water: verliefd op de baai en het glasheldere water.
De vierde stop was bij Maya Beach waar we mochten snorkelen. Nika was de eerste die met snorkel het water inging, al snel volgden anderen. Ik had geen zin om weer nat te worden, dus besteedde ik mijn tijd aan het overtuigen van Amber dat snorkelen heel gaaf is, ook al ben je bang voor vissen. Dat lukte en even later lag ook zij in het water. Na het snorkelen legde de boot bij Maya Beacb aan. Hier konden we het beroemde strand op voor 200 bath per persoon. Niemand had echter zin om voor zoveel geld een uurtje op een met schaduw bedekt strand te gaan zitten. Dus bleef iedereen een uur op de boot, wachtend op het gezin die het wel het geld waard vond. In dit uur hebben we wel heel veel gelachen, omdat de situatie eigenlijk zo belachelijk was. Daar zaten we dan met een grote groep op een klein bootje, wachtend tot we weer verder konden. Een jongen ging nog in de zee naast de boot staan, maar ook dit mocht niet als hij niet zou betalen. Het uur ging gelukkig vrij snel voorbij en dus konden we naar de laatste stop die midden op zee was.
Daar zouden we genieten van een zonsondergang. Maar in plaats daarvan stresste Amber en Yara, omdat ze zo nodig moesten plassen en lachten we ons met z'n vieren dood, omdat de jongens voortdurend het water in sprongen, ons en de boot nat maakten en niet stil konden zitten. Toen de zon bijna onderging, vaarden we terug. Best vreemd, aangezien we daar juist gestopt waren voor de zonsondergang. Op de terugweg spraken Nika en Ik met Amber en Yara af dat we die avond samen met ze zouden uitgaan.
Dus dronken we 's avonds met Amber en Yara een drankje en maakten wilde plannen. Na onze drankjes lieten we samen met Amber een kleine bamboo tattoo zetten. Daarna gingen we naar Slinky toe. Daar kreeg Amber een onenigheid met de barvrouw, want die had niet genoeg wisselgeld teruggegeven. De barvrouw begreep dit echter niet goed en werd ontzettend boos, waarbij ze Amber's hoofd tegen de bar aansloeg. Dat was toch wel een heel vreemd tafereel. Conclusie: Amber kreeg duidelijk niet haar wisselgeld terug.
Woensdag 30 maart
Deze ochtend besloten Nika en ik dat we nog een nacht wilden bijboeken in ons hostel. Helaas waren alle dorms al vol en konden we alleen een duurdere privé kamer boeken. Nika en ik hadden echter geen zin om met onze backpacks te gaan sjouwen, dus boekten we voor een keertje een duurdere kamer. In de privé kamer aangekomen keken we onze ogen uit: een eigen handdoek, echte dekbedden, shampoo en conditioner, een eigen badkamer en een spiegel in de kamer. Tevreden concludeerden we dat het goed en bijzonder was dat we zo ontzettend blij waren met eigenlik zo'n simpele kamer. Hierna zaten we bij ons favoriete restaurantje en aten ons favoriete ontbijt. Hier hebben we nog een hele tijd niks zitten doen. Een groot deel van de middag hebben we in onze privé kamer doorgebracht. Nika genoot van een hele lange douche en ik genoot liggend van de keiharde muziek die we hadden opgezet. Die avond gingen we weer uit bij Slinky. Deze keer helaas zonder Amber en Yara, want die waren blijkbaar nog kapot van de vorige avond.
Donderdag 31 maart
Na ons ontbijt bij onze favo boekten we een boot naar Krabi voor die middag nog. Ook boekten we een hostel in Krabi voor die nacht. Hier maakten we echter een fout, want we dachten dat het 1 april was, maar het was 31 maart. Dus zouden we de eerste nacht in Krabi geen slaapplek hebben, want voor de nacht van 31 maart was het hostel al volgeboekt. Daarom bleven we nog één nachtje in Koh Phi Phi en verplaatsten de bootticket naar de dag erna. Dit deden we bij het informatie wijf waar we ook de snorkeltoer hadden geboekt. Met een boze blik veranderde ze de datum van onze bootticket. Zo... dat was ook weer geregeld. We boekten een nacht in het meest goedkope hostel wat we op Koh Phi Phi hadden gezien en kregen ook meteen te weten waarom dat zo goedkoop was. De staf kon geen Engels en was onaardig, er was geen airco, we moesten zelf ons bed opmaken en de deur kon niet op slot. De backpackers waren hier gelukkig wel heel aardig. Toen we ook onze backpacks hier naartoe hadden gebracht, besloten we te gaan douchen. Op het moment dat ik bij de douches aankwam, waren ze allemaal bezet. Dus ging ik nog even naar beneden om vaseline te halen voor op mijn tattoo. Toen ik terugliep naar de douches sneakte er met iemand voor mij en nam de douche in die net vrij was gekomen. Dus klaagde ik tegen Nika dat ik niet tegen dit soort onrecht kon. Toen even later de volgende douche openging en het meisje in het Nederlands tegen me zei dat ik erin kon, schaamde ik me toch een beetje. Niet meer klagen dus, ook niet in het Nederlands! De douches waren echter geweldig. Eindelijk stonden we onder stromend ZOET water. Dat was bij ons vorige hostel niet zo. Dan kwam je de zee uit en mocht je je vervolgens douchen met zout water.
Na onze douche gingen we avondeten bij Papaya, die was aangeraden door een dikke Amerikaan die duiktoers probeerde te verkopen. Het was een goeie tip, want hier at ik mijn lekkerste curry ooit; een Pangean curry wel te verstaan.
Na ons feestmaal gingen we naar het strand bij ons oude hostel om nog een keer van de geweldige lucht te genieten die te zien was na de zonsondergang achter de berg van het eilandje.
Ook de laatste avond gingen we uit. Hier kwamen we een Nederlander van ons hostel tegen: Mathijs uit (Ja Dees en Mark!) Alphen aan de Rhijn. Hier hebben we lang mee gepraat en ook gedanst, samen met nog een jarige Thai, een Oostenrijker en een lachwekkende Engelse jongeman. Laat die nacht zijn Nika en ik samen met Mathijs terug naar het hostel gegaan. Hier hebben we nog tot half zes 's ochtends zitten lachen om allerlei stomme grapjes.
Vrijdag 1 april
De volgende ochtend waren Nika en ik toch best wel moe. Dus ontbeten we bij onze favoriete restaurantje om vervolgens bij ons hostel te hangen en te wachten tot we naar onze boot konden. Hier zeiden we nog gedag tegen Mathijs en daarna gingen we naar de pier. Bij de pier dronken we nog wat en ik genoot van een lekkere uiensoep. Die was wel lekker, maar de uiensoep thuis is toch echt heel veel lekkerder hoor papa en mama ♡.
Na een sticker te hebben gekregen vertrokken we met de boot. Hier sliepen we een beetje bij. Na de boot werden we met de mini fan bij ons hostel in Krabi afgezet.
En dat was alweer het laatste eiland van Thailand voor ons.
Zo te lezen,genieten jullie volop.ik volg jullie stories en hoop dat jullie nog veel beleven en zien.
Liefs Hans
& thanks voor al je snaps Noémi, ben totaal niet jaloers!